Fic snsd : Wait A Minute อย่าเพิ่งรีบวางหู!! (Yuri)

ข้อมูลเบื้องต้น

 

 
 

อิม ยุนอา

คนไรวะ....แมร่ง.....สวยอย่างกับนางฟ้า

 

 ซอ จูฮยอน

เอ๊ะ ทำไมไม่รับสายสักทีนะ



--------

เนื้อเรื่อง

ปิ๊น......ปิ๊น.....

“โธ่เว้ย! ไหงรถติดงี้วะ”

อิม ยุนอา สบถออกมาอย่างหัวเสียหลังจากที่ต้องทนติดแหง็กบนถนนที่คาคั่งไปด้วยบรรดาฝุ่นและควันจากท่อไอเสีย  เสียงบีบแตรดังก้องไปทั่วบริเวณ หากยุนอาก็ไม่ใส่ใจสายตาที่มองมาอย่างตำหนิมากนัก เธอห่วงแต่เพียงว่าวันนี้จะไปทันเข้าคาบแรกหรือเปล่าก็เท่านั้น

แต่เมื่อมองนาฬิกาในมือก็ต้องถอนหายใจ

เก้าโมงกว่าๆ.....ทันก็เว่อร์แล้ว

ยุนอาจัดการเลี้ยวตรงไปทางอื่นทันทีที่ไฟเขียวเปิดขึ้น ที่ที่ต้องการไปก็ไม่พ้นร้านกาแฟร้านประจำของเธอนั่นเอง.....

“อ้าว ยุน วันนี้ไม่ไปมหาลัยเหรอ”

“ไม่อ่ะ พี่แท รถติด ไปสายก็โดนตัดคะแนน ไม่ไปดีกว่าเยอะ”

“อืม เอาเหอะ.....ว่าแต่เอาลาเต้เหมือนเดิมใช่ไหม”

“ค่ะ”

ยุนอาทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ซึ่งอยู่มุมในสุดของร้าน

ช่วงนี้ลูกค้ายังน้อยอยู่ แต่ถ้าถึงประมาณเย็นๆหน่อยคนก็จะพากันเข้าจนร้านเต็มเลยล่ะ

คิม แทยอน หรือเจ้าของร้านกาแฟที่ยุนอาสิงสถิตอยู่ ณ เวลานี้นั่นเอง เดินเข้ามาหลังเคาเตอร์และเริ่มทำกาแฟอย่างที่ตัวเองทำเป็นประจำกด้วยความอารมณ์ดี ต่างกับยุนอาซึ่งนั่งทำหน้ามุ่ยโดยสิ้นเชิง

“น่าเบื่อๆๆๆ”

ร่างสูงบ่นกับตัวเองเบาๆ

เซ็ง!! ชีวิตฉันทำไมมันน่าเบื่อแบบนี้นะ วันๆก็มีแค่ กิน เรียนแล้วก็นอน วนเวียนอยู่แค่นี้จริงๆ แต่วันนี้ก็แปลกไปอีกหน่อยเพราะฉันไม่ต้องไปโรงเรียนนอกจากวันหยุด แถมร้านพี่แทวันนี้ก็ไม่ได้แน่นเหมือนทุกๆวันอีกด้วย จะเรียกว่าเป็นวันพิเศษก็คงไม่แปลกเท่าไหร่นัก

“อ่ะ ยุน”

แทยอนวางแก้วกาแฟหอมกรุ่นตรงหน้าร่างสูงเหมือนทุกที  จากนั้นก็นั่งข้างๆยุนอาแล้วก็ชวนคุยไปเรื่อยเปื่อย

กรุ๊ง กริ๊ง

จนกระทั่งเสียงกระดิ่งหน้าร้านดังขึ้น ยุนอาหันหน้าไปมองโดยสัญชาตญาณ....

หญิงสาวในชุดนักศึกษาเดินเข้ามานั่งริมกระจกฝั่งตรงข้ามกับยุนอา ใบหน้าเรียบเฉยแต่ไม่ถึงกับเย็นชาจนเกินไปนักขมวดคิ้วมุ่นราวกับไม่พอใจอะไรบางอย่าง หากนั่นไม่ได้บดบังความสวยให้ลดลงไปได้เลย ยุนอาจ้องเธอคนนั้นอย่างไม่วางตา จนเจ้าตัวหันมามองนั่นแหละ ยุนอาจึงรับหันหน้าหนีด้วยอายเล็กน้อย

คนไรวะ....แมร่ง.....สวยอย่างกับนางฟ้า

ยุนอาคิดแล้วก็หน้าแดงเสียขึ้นเฉยๆ แทยอนมองอาการของลูกค้าประจำแล้วก็ถึงบางอ้อ

“หืม.....ชอบเค้าล่ะสิ”

แทยอนพูดเสียงเบา แต่อีกคนกลับร้อนตัวโวยวายเสียงดังกลบเกลื่อนความอาย

“เฮ้ย! เปล่านะพี่แท ยุนไม่ได้ชอบนะ ไม่จริ๊งไม่จริงเลยสักนิด”

“เออๆ รู้แล้วๆ ถามแค่นี้ทำไมต้องเสียงดังด้วยห๊ะ”

แทยอนจ้องอย่างจับผิด

“เอ่อ.....กะ....ก็พี่แทพูดไรไม่รู้อ่ะ ไม่ได้ชอบสักหน่อยนึง”

เจ้าของร้านกาแฟส่ายหน้าให้กับความปากแข็งของยุนอา

ชอบก็บอกว่าชอบสิ ทำเป็นปากแข็งไปได้...

จากนั้นไม่นานหญิงสาวคนนั้นก็ลุกออกไป ยุนอามองตามไปอย่างเสียดาย

“เป็นไง เค้าไปแล้วก็เสียดายใช่ป่ะล่ะ”

เธอมองคนพูดตาขวาง

ก็มันแทงใจดำ.....

“เจ้าของร้านคะ สั่งกาแฟค่ะ”

“ค่ะๆ”

เมื่อเจ้าของร้านกาแฟลุกออกไปทำงานต่อ ยุนอาก็ได้แต่นั่งแกร่วและจินตนาการไปว่าถ้าหากเธอกล้าเข้าไปทักแล้วจะเป็นยังไง......

“เธอๆ ตรงนี้ขอนั่งได้ไหมอ่ะ”

หญิงสาวตากลมหันมามองด้วยความมึนงง

“เอ่อ...ที่อื่นก็มีนะคะ”

“ไม่ใช่ๆ....”

“เราขอเข้าไปนั่งในใจเธออ่ะ....ได้ปะ”

เธอคนนั้นหน้าแดงระเรื่อ.....อ๊ากกกกก น่ารักจิ๊บเป๋ง!!

“เอ่อ.....ก็ น่าจะได้นะคะ”

“จริงเหรอ งั้นเราขอเบอร์เธอได้ป่ะ”

“xxxxxxxxxx”

“เดี๋ยวเราโทรไปนะ อ่อ....แล้วขอกุญแจหน่อยดิ”

“กุญแจบ้านเราเหรอ?”

“เปล่า.....กุญแจหัวใจเธอต่างหากล่ะ”

กร๊าก......

ยุนอานั่งขำเพ้อเป็นบ้าเป็นหลังอยู่คนเดียว ดีว่าร้านยังไม่ค่อยมีคน ไม่งั้นคงโดนจับส่งโรงพยาบาลบ้าไปนานแล้ว

อ่ะนะ.......ได้แต่นั่งเพ้อ ไม่เคยทำซะที

เมื่อหลุดออกจากความคิดบ้าบอไร้สาระได้แล้ว ยุนอาก็หันไปมองที่ที่หญิงสาวในฝันเคยนั่ง ไม่รู้ว่าตาดีหรืออย่างไรทำให้ยุนอามองเห็นโทรศัท์ที่อยู่ใต้โต๊ะได้

เธอหยิบมันขึ้นมาด้วยมือสั่นๆ โทรศัพท์สีเขียวติดสติ๊กเกอร์ลายเคโรโระ.....เปิดข้างในก็เจอรูปของสาวตากลม ของใครคนนั้นแน่ๆ......

ยุนอายิ้มกริ่ม.....

สวรรค์เข้าข้างตูแล้วเว้ยยยยยยยยย!!

 --------------------------------------------------------------------------------

ยุนค่อนข้างเพ้อเจ้อและบ้าๆบอๆ 
น้องซอจะทำยังไงถ้าโทรศัพท์หาย?

ปล.เม้นๆ